بــــــــــــــاز رقص کاکل مهرو مرا دیوانه کرد
مــــــــــــرغ دل را بسته زنجیر آن زولانه کرد
بــــــــــــاز مهتاب رخ آن دلستان در جلوه شد
حـــــــال زارم را ز خویش وز جهان بیگانه کرد
باز آهنـــــــــگ محبت را بگوشـــــــم سر نمود
چــــــون گــــــــــدا را باریاب منزل شاهانه کرد
باز گـــــــــشتم عاشق چشمان شوخ می پرست
ســـــــــــحر بابل را به عالم یکقلم افسانه کرد
بـــــــاز گــــــــــرد شمع رخسار صفای دلفریب
رگـــــــــــــــرگم را پرکشان تر از پر پروانه کرد
بــــــــــاز با نـــــــــیم نــــــگاه دلفریب پر خمـــار
عـــــالمی را چون" حبیبش" بیخودومستانه کرد
